Te laat...
ik leerde je kennen, je zat in men klas
het was net alsof ik herboren was
ik vond je aardig, je was het helemaal
we werden beste vriendinnen, wat een prachtig verhaal
ik vertelde je over dat, meisje een echt serpent
je wilde ze niet kennen voor geen cent
ik had je gewaarschuwd, wel duizend keer
maar dat mens draaft door, het lukt meer en meer
nu laat je me vallen, recht op de grond
niet zeggen dat het geen waar is of je scheurt je mond
wat heb je over mij allemaal gezegd
ik wil het weten het is men recht
ik wil het van jou horen, zeg het recht in men gezicht
ik zei:raar mens! maar niet achter je rug dat was mn plicht
van vrienden moet je het hebben tis altijd zo geweest
wat dacht je nu? dat ik zou huilen? mis hoor beest
van jou had ik dit echt niet verwacht
ik kreeg geen luchtmeer ik werd versmacht
ga maar naar dat viswijf en lach me maar uit
jullie lachen al als er iemand fluit
je zei dat je nooit meer een beste vriendin wilde hebben
ik denk dat ik meer recht heb om dat te zeggen
ik heb al veel meer meegemaakt dan jij
veel ergere dingen en nu ben je zeker blij?
eigenlijk wil ik gewoon zeggen, je bent het niet waard
en ik die altijd dacht dat jij men beste vriendin waart
het is over hoor, helemaal gedaan
ik heb je al genoeg vergeven toen je me niet zag staan
later zal je spijt hebben van wat je hebt gedaan
laat me nu met rust, laat me alleen
ik kan het zo ook wel aan
maak je geen zorgen ga maar naar dat kreng
want het is voorbij, het is gedaan
als je toch maar messen in men rug kan steken
laat me dan maar staan
Vaarwel ...