| Mandje: | Zaterdag, september 16, 2006 10:49 |
| ja, een droevig besef, dat we dachten de natuur te kunnen beheersen door haar ( en daarmee ook onszelf ) te vernietigen! Liefs van Marianne ( een mede-natuurliefhebber uit zonnig Schiedam ) |
|
| DrieGeetjes: | Maandag, september 23, 2002 23:55 |
| ;o)x™ | |
| Zasan: | Maandag, september 23, 2002 19:18 |
| Goeie vraag. Ik denk dat je voor zo'n kind al naar het oosten van Europa mag gaan. Daar bestaat dat nog wel. Ik ben ook voor de autoloze zondagen die ze soms houden. Heel mooi onderwerp. |
|
| free: | Maandag, september 23, 2002 18:48 |
| tuurlijk....dat blijft altijd kinderlaarsjes spattend in de regen k weet dat we als kind geen genoeg van kregen soms spring k nog weleens als een kind baldadig in de regen.....;) |
|
| soesa: | Maandag, september 23, 2002 18:32 |
| erg sfeervol, beetje melacnholisch zelfs! kus soesa | |
| Albrecht Paul: | Maandag, september 23, 2002 16:54 |
| Ze worden schaars, Gracia, maar ze zijn er. Wat lange intro, waarin 'mij' eigenlijk misstaat, want het gaat niet over jou. Sfeervol, dat contrast tussen de onherbergzame natte stad en het kind dat probeert te spetteren. |
|
| Auteur: Gracia Groen | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2002 | ||
| Thema's: | ||