Jij was trouw als het dak van het huis
die je niet zomaar kan verwijderen
zo onverwachts was je meer daken
hoe trouw ongeloofwaardig kon worden
je liefde sprak boekdelen vol poëzie
waar menig vrouwenhart sneller slaat
je ogen steeds in onschuld ontroerde
als jij sprak over de enige ware liefde
de tinteling van liefde was oprecht
zo volkomen waar voor buitenaf
hoe opmerkzaam je vingertje dat wijst
dat het aan de ander lag en niet aan jou
als het bed nog warm is ruikt men niets
dan liefde die zo duidelijk is verbonden
en nimmer tot vertwijfeling zou brengen
tot de deur dichtklapt, want zij was fout
in één ding heb je wel gelijk gekregen
er is niemand zo trouw als jij, zo bleek,
aan jezelf en je overmeesteringen.
16-12-‘02/23:16