de piano tokkelt zachtjes zijn lied
de rozenstruik glimlacht naar de vergeet-mij-niet
het gras buigt onder het zachte voorjaarsbriesje
onder het afdak van onze achtertuin staat een klein valiesje
ik ga op reis
zeg maar voorgoed
naar het paradijs
met een witte stok en zwarte hoed
het was hier goed, ik weet
maar het heeft me veel moeite gezweet
en hopelijk is het leven hierna
beter of minstens even goed
gewoon het gedacht dat ik hier niet meer besta
doet me geen deugd maar geeft me moed
ik ga werkelijk naar het paradijs
mijn eerste grote wereldreis...