Aan elkaar gebonden door liefde,
Een fijn laagje bedekt onze lichamen.
De kracht van jouw ziel overheerste,
Verbood jou die verbintenis niet zien.
Verblind door de volmaaktheid onder jouw huid,
Omarmde ik jou met kristal.
De cirkel die ons verbindt nam al m’n energie weg,
En toch was jouw gezicht afgekeerd.
En nu dat de tijd achter de horizon verdwijnt,
Moet ik jou loslaten.
Terwijl jij wegzak in de lege diepte,
Verdrinkend in mijn tranenpoel,
Laat ik alles gaan.



Dit gedicht is niet bepaald één van mijn mooie vondsten, maar ik heb het niet verwijdert, omdat er 'kracht' inzit. Dit zijn de emoties ik IK NU ervaar, samengeklad in een kort stukje woorden. Daarom heb ik dit gepost.