Deze heb ik voorgedragen op de 6de avond van onze pleegzorg stappen cursus.
Het was muisstil,je kon een spelt horen vallen:
Een familie uit Drachten ,
zat op een plaatsing van een pleegkind te wachten.
Ze hadden net de 7 stappencursus gedaan,
dit ging vaak met een lach en een traan.
Ook was het met de deelnemers vaak heel erg leuk
en lagen ze om de rollenspellen wel eens in een deuk.
De cursus was heel leerzaam en vaak ook serieus,
op het einde kwam het gezin tot een voor hun goede keus.
Eerst gingen ze om te oefenen voor weekendopvang,
dan duurde het wachten niet zo lang.
Maar eindelijk na een jaar,
was Bas daar.
Een angstige,bange,verdrietige Bas,
met weinig kleren en wat speeltjes in een rugzak en een tas.
Bas kwam uit een gezin met veel ruzie en narigheid,
niemand in het gezin had voor Bas echt tijd.
Vader was door het verlies van zijn baan aan de drank,
ook was er veel geldzorgen en daardoor weinig centen op de bank.
Zijn moeder was daardoor depressief en kon de zorg tijdelijk niet meer aan.
Bas leed aan lichamelijke en geestelijke verwaarlozing,
nooit kreeg hij een knuffel of een liefkozing.
Op school van Bas ging het concentreren en leren niet zo goed,
nare gezinsituaties en spanningen kan betekenen dat het heel wat met je doet.
Geen wonder wat Bas ook als kind heeft meegemaakt,
dat het zijn hele leven schaad.
Bas werd met veel liefde omringt,
en werd na een moeizaam starten een heel ander kind.
De pleegouders boden hem een eigen plekje van veiligheid ,
en waren tot leuke en fijne dingen toebereidt,
Hij leerde dat het ook anders kon,werd weer vrolijk en kwam tot rust,
kon weer spelen met anderen naar hartelust.
Maar na 2 jaar ging Bas weer weg,
en was dit voor de pleegouders wat verdrietig en pech.
Ze waren aan Bas gehecht,maar moesten hem laten gaan,
naar zijn opgeknapte moeder en zijn vader had weer een baan.
Wel hadden ze met Bas veel bereikt,
het was voor hun moeilijk geweest en niet zo makkelijk als het lijkt.
Ook al was Bas bij dit gezin maar even.
zal hij altijd aan deze fijne tijd denken en is het weer een goede start voor het leven.
En daar doen we het tenslotte voor.
Dus gingen deze pleegouders met opvangen van kinderen nog heeeeel lang door.