verloren
in je vurige blik
sleepte ik de nacht mee
waar de sterren pronkten aan de hemel
waar gevoelens verzwegen werden
waar kilte leven kustte
en de stilte riep,
waar tederheid je gevoelens overwon
ze voerden me mee
in het geluid van je
stem,
lieten me proeven van je lippen
en zweven
maar ik bleef achter in de leegte
een wolk van schijn
nabij verborgen hoop
je vloog door me heen
in me en terug weg
om ooit eens terug te keren
naar herinneringen,
naar een lach
ver weg van die rivier van tranen,
van bevroren gevoel