vage tekens schijnen op de muur
langzaamaan vormen zij de taal
zwarte lijnen geven weer de kleur
die past bij ons allemaal
het gevoel is niet altijd te omschrijven
de diepe haat, de ironie van de ziel
de hartstocht, of de treurnis
of over de vraag waar ik voor kniel
die vage tekens zeggen vaak meer
dan de juist en strak omlijnde
soms spreekt de warboel meer uit
dan het mooie en soms verfijnde
het denken aan jou is meer dan fijn
en wat ik daarbij voel is genegenheid
geen kriebels of vlinders van verliefd
toch, jij bent wat mijn hartje steeds verblijd
Auteur: Jasper de Jong | ||
Gecontroleerd door: bevertje | ||
Gepubliceerd op: 01 februari 2003 | ||
Thema's: |