Zittend op men zachte bed,
geen ziel die me dit belet.
Met men ogen gesloten,
over de ware liefde dromen.
Mijn armen om me heen,
maar in men hart héél alleen.
Niet meer opgetogen.
Enkel prikkende tranen in m'n ogen.
Diep in m'n hart een brok pijn,
een brok die hopelijk ooit weg zal zijn.
Jouw gezicht verschijnt,
m'n lijden verdwijnt.
Je liefdevolle lach.
Sorry... ik weet dat dit niet mag.
Wetend dat dit niet mag gebeuren,
langzaam m'n hart aan stukken voelen scheuren.
Je beter willen leren kennen,
en je met al je wensen willen verwennen.
Jij, iemand bijzonder.....een echt wonder.
Verlangen naar jou als allerbeste vriend,
is iets dat ik blijkbaar niet heb verdiend.