Ik zag haar staan, op de top van de berg
In het land van Dromia. Ik wist niet
Of ik haar moest storen. Mij leek het
Van niet, vanwege haar groot verdriet.
Even draaide ze zich om, om naar mij te kijken,
Maar daarna staarde ze weer voor haar heen.
Het brak mijn hart haar zo te zien, zij was
Een emotionele chaos, al de rest was sereen.
Hoe dit heeft kunnen gebeuren, dat weet
Ik niet, maar het blijft haar kwellen…
Ach ja, jullie waren er niet bij, maar
Ik zal het jullie ooit wel vertellen
Zij was de dochter van de koning
Van Dromia, een fantastisch land
Met prachtige stranden. Elke prins
Dong naar haar elegante hand
Omwille van het land en haar schoonheid,
En de belofte aan grootse macht.
Maar ze hadden geen rekening gehouden
Met de schoonheid haar wilskracht.
De schoonheid haar naam was Nitara.
Voor ons is het een ongewone naam,
Maar in hun spreektaal betekent het:
Wijsheid verborgen in een lichaam.
Ze was niet alleen slim, maar bezat
Ook een zeldzaam soort inzicht.
Ze was trouw aan haar familie, maar
Hield zich ook aan haar plicht
Die ze had als prinses van Dromia.
Haar plicht op dat moment was om
Te trouwen, dus haar vader zocht
Een geschikte prins als haar bruidegom.
Een man kwam naar het hof om
Haar hand te vragen, maar niemand
Wist dat hij het rijk wilde verkrijgen
Door een goed doordachte list.
De duistere man was heel charmant
En Nitara werd halsoverkop verliefd op hem.
Al vlug waren ze verloofd en zat de
Prinses, zonder dat ze het wist, klem
In zijn listen en zijn duivelse plannen.
Ze trouwden, en hij nam het koninkrijk
Over. Spijtig genoeg uitte hij zijn
Duivels karakter ook in de praktijk.
De prinses hield nog van hem, maar
Kon dit niet langer zomaar toelaten.
Ze had geen keus dan hem te doden,
Zou ze er zichzelf voor haten.
Ze verleidde hem en bracht hem naar
Haar bed, waar ze een dolk had gelegd
Onder haar kussen. Ze nam de dolk,
Maar hij zag het en ’t werd een gevecht
Op leven en dood. Uiteindelijk won zij,
Maar alles heeft een prijs.
Haar rooskleurige wereld bestaat nu
Alleen uit grauw en grijs.
Ik was bezorgd om haar, ik wilde
Haar helpen, maar ze was naar
De berg. Omdat ik haar wilde
Troosten ging ik ook naar daar, maar…
Ik zag haar staan, op de top van de berg
In het land van Dromia. Ik wist niet
Of ik haar moest storen. Mij leek het
Van niet, vanwege haar groot verdriet.
Even draaide ze zich om, om naar mij te kijken,
Maar daarna staarde ze weer voor haar heen.
Het brak mijn hart haar zo te zien, zij was
Een emotionele chaos, al de rest was sereen.
Voordat ik besefte wat er gebeurde, nam
Nitara een aanloop en ze sprong
Over de steile wand van de berg.
Ik huilde, want ze stierf zo jong…