Ik weet:
noch van jouw leven
noch ook later van je dood
blijft er een stoffig huis
achter in de herinnering
die dan door de hemel waait.
Nee,
hoe ook de seizoenen over elkaar
uitgebuiteld zullen zijn,
en de jaren voor altijd zwijgen,
alles zal buiten zijn
van zon en liefdestuin
een nooit verdwijnen
van vlinders in struiken.
waterval: | Maandag, maart 31, 2003 01:41 |
héél ontroerend...... | |
Roxette: | Zondag, maart 30, 2003 23:10 |
Met heel veel plezier gelezen en van genoten! Liefs Rox |
|
lani: | Zondag, maart 30, 2003 16:12 |
kippenvel van ontroering... zo diep x-x-x |
|
Erna Muermans: | Zondag, maart 30, 2003 12:21 |
mag ik zeggen dat ik geniet van dit gedicht? het is niet vleien het is gewoon gelezen en genoten Erna |
|
Auteur: Theo van de Wetering | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 30 maart 2003 | ||
Thema's: |