Januari
koude winterochtenden
iedereen lijkt zich
te verbergen,
anderen haasten zich
naar school.
Alleen wij,
wij stonden mekaar
iedere ochtend
op te wachten,
we trokken ons
niets aan van het
barre weer,
we hadden elkaar
met onze liefde, vanuit
ons diepste hart
verwarmden we mekaar
en droomden weg,
verdronken...
in elkaars armen.
Met warme woorden
zei je me
dat je van me hield
en ik antwoorde je
- oprecht en liefdevol -
terug met dezelfde woorden...
Waar was de winter heen?
Iedereen leek last te hebben
van de kou en de gladde weg.
Alleen wij, wij keken mekaar toe,
zalig wegzinkend in je ogen,
ver weg van zorgen,
alleen jij had ik in gedachten,
in m'n hart, in m'n ziel.
Je was het helemaal voor mij,
een wonderlijk meisje,
haast te goed, te mooi,
te eerlijk, te liefdevol
om waar te zijn.
Maar je was echt, helemaal
'k herinner me
hoe ik je o zo lieve handjes
vasthield, ze voor m'n mond hield
en ze zachtjes, heel zachtjes
warme lucht toeblies...
Het was een warmte
die rechtstreeks kwam
vanuit m'n hart!
Kwou je laten voelen
dat ik er altijd voor je
zou zijn
en dat ik alles voor je
wou doen
en je verzorgen omdat ik het
zo graag met je meende.
Kwou ervoor zorgen
dat je zonder zorgen hoefde te leven,
omdat ik over je wou waken...
Ik vind het spijtig
dat ik maar weinig weet over sterren,
maar wist ik dat, ik zou zoeken
hoog in de hemel, 's avonds,
naar 2 sterren, dicht bij elkaar,
en ze onze namen geven...
Iedere ochtend reed ik door de kou,
't deerde me niet, want ik wist
dat jij me stond op te wachten...
Ja...JIJ
de herinnering alleen al
vervult me met vreugde
en liefde...voor jou!
We leken zorgeloos naar de wereld
toe te kijken, maar het was
niet helemaal zo...
Die bende jongens viel ons
steeds maar lastig...
ik vond het zo erg voor je:
ik bleef bij me op school gespaard
en jij kreeg het hard te verduren.
Hoh, dikwijls hoopte ik, wenste ik,
schreeuwde ik erom, om in jouw plaats
te zijn zodat je dat alles niet had
hoeven meemaken.
Ik wou je zozeer beschermen
en de pijn voor je opvangen,
maar ik stond voor een muur:
wat kon ik eraan veranderen?
niets...alleen je heel hard bijstaan
voor en na je schooluren
ik wou dat je uithuilde bij me
zodat ik je kon opvangen
en je troosten.
Maar je hield je sterk,
iedere dag, door en door,
je hebt echt, ondanks alles,
heel hard gevochten voor ons,
want niemand begreep onze relatie,
niemand verstond hoe 2 mensen
het zozeer met elkaar konden menen,
alleen wij...
Ik bewonderde je,
nu nog steeds, maar
ik bewonderde je heel hard
voor wat je dagelijks tegemoet kwam.
't Moet enorm veel
van je gevergd hebben,
tranen, verdriet, pijn...maar
je wou 't niet opgeven,
je wou niet toegeven aan die mensen
en dat deed me nog meer van je houden.
Toen ik zag hoe jij door vuur ging
voor mij, voor ons, voor onze relatie...
niemand anders dan jij had 't aangekund,
want je bent zo'n speciaal wonderlijk meisje,
dat meen ik nog steeds, nog steeds ben je
zeer diep in m'n hart, ik draag je en hou je
nog altijd met verlangen in m'n hart.
Je was en bent zo fantastisch,
voor wat je voor mij en voor ons
allemaal gedaan hebt...
mijn liefde groeide steeds maar aan voor jou
en m'n hoop oversteeg m'n angst:
jij was en bent het meisje van m'n leven.
Hoe je in m'n leven gekomen was,
hoe je je sterk hield voor mij,
hoezeer je in me geloofde
en beminde...
Ik kon het haast niet geloven
jij bent zo veel meer dan eender
welke persoon in m'n leven,
'k meen het oprecht...
je maakte me zo gelukkig
en ik wou jou ook heel gelukkig maken.
Alle lieve dingen, die je voor me deed
ze zijn onvergeetbaar
'k hield je er enorm voor,
elke dag met jou was anders,
steeds boeiend, altijd aangenaam
en m'n liefde voor jou
groeide steeds maar aan.
God, wat was en ben jij toch
o zo belangrijk, zo onmisbaar
in m'n leven, in ons leven...
Je was zo ongelooflijk lief,
schattig, charmant en liefdevol
voor mij.
Niemand zal je ooit
in mijn hart kunnen vervangen,
niemand! Ik heb 't meisje van
m'n leven gevonden...en ik wil
zo graag dat 't zo zou eindigen.
Maar zo serieus deze relatie
voortzetten, daar ben je nog niet
klaar voor, dat besef ik.
Maar ik hoop vanuit
't diepste puntje van m'n hart
dat ik ooit met je aan het altaar
zal staan, onze geloften voor mekaar
uitspreken en eeuwige trouw en liefde
schenken.
Ik hoop dat ik je ooit de vreugde
van kindertjes, die je zo graag zou hebben later,
zal kunnen schenken en ze samen opvoeden,
gelukkig te samen, als een familie.
Weet je, tijdens onze relatie:
Alleen wij begrepen
wat onze liefde betekende,
echte liefde, met aandacht,
bekommernis, hulp, respect,
troost, verlangen, passie
en liefde voor mekaar!
Alleen wij...