Fietsen door een wereld
die nog bestaat uit water
geen tranen, maar druppels van de nacht
Ik gluur door mijn handen naar de zon,
die schaduwen op het wegdek achterlaat
Ik zie dat er nog een andere wereld bestaat
De wereld die de hele dag doordraait,
verdwijnt met regen en slaapt in de nacht
Samen met de zon danst zijn overal
laat zij zien dat zij er is, in al haar pracht
Ik kijk naar mezelf en vraag mij af
of zij zal voelen dat ze valt
dat ze alleen is , maar leeft
Zou ze zijn net als ik
of een totaal ander persoon
Heeft ze een soort lichaam
net als de mensen in de wereld waar ik woonEn haar karakter, net zoals haar lichaam?
Even vluchtig als een windvlaag?
Of zal ze zijn als mij?
Mijn leven als een moeilijke vraag
waarvan het antwoord steeds verder wordt geblazen
Plotseling wordt ik me bewust van het afscheid
Een wolk dringt zich op aan de zon
Langzaam zie ik haar vervagen
en haar afglijden naar de plek waar zij begon, maakt het kil
Ik fiets verder zonder haar
in een wereld vol regen
Tranen komen naar beneden
Dit valt me nou weer tegen
Weer een teleurstelling
ik had gehoopt op zon