Ze wreef haar rokje glad
het korenbloemenveld gaf aanblik
van intense rust
met opgeheven hoofd tuurde ze
in de verte wachtend op hem
Vogels vooral eenden liepen
rondom haar heen
misschien had ze wel wat brood
bij zich ze zou eens kijken
in haar tas
Wat schitterde het water
prachtig door de lens
van de fotocamera
een gouden spiegeling bereikte haar ogen
maar had ze nu nog brood of niet
Ze wreef haar rokje glad
turfde het riet
wat in haar handen lag
het middelste stukje was wel wat klein
net zoals zij was
Maar hij hield van haar
dat begreep ze uit de brieven
die hij schreef of loog hij,
ze moest zich niet zo aanstellen
niet zo onzeker zijn
Vlak voordat hij vertrok speelde
hij nog een stukje Mozart
waar ze zo van hield
Wat dansten zijn vingers
over de toetsen
net wat ballerina's in het zwanemeer
maar zoiets zoiets zou zij
nooit kunnen ze was maar een eenvoudige schoonmaakster
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 11 juni 2003 | ||
Thema's: |