Als de liefde haar slachtoffer kiest
haar mes meedogenloos snijdt
En een zee van bloed naar buiten drijft
Ben ik vol van leegte
Pijn aan het lichaam
Is een wonderlijk verschijnsel
Verdrijft een snee de eenzaamheid
Als ik dan door de ogen van een kind kijk
Naar een druppel van diepte, oneindigheid
Maar het fluisteren van geestelijke pijn
Is doordringend en zwaar
Nog even is het verdraagbaar
Onderzoek naar de uiterste grens
Zet zich onverbiddelijk voort