Een schaduw ben je niet
ik voel je tegen mij aan
strelend,knuffelend
misschien ben jij dat landschap
dat elke ochtend voor mijn ogen verschijnt
Of de bloemen in de vaas
die op bepaalde uren van de dag
opengaan
Een schaduw ben je niet
daarvoor hoor ik tegoed je lach
en zie je ogen helder oplichten
als flonkerende sterren
in een slapend landschap
Je schreef zo mooi schrijft nog
steeds prachtig maar het betoverdste
waren toch die laatste paar gedichten
die je voor las toen hij stierf
Wat spraken je ogen rust
en genegenheid eigenlijk eigenlijk
nauwelijks te beschrijven
Een schaduw ben je niet
ook geen blad aan een boom
jij bent jij en niemand anders
Jij bent jij een parel zo mooi
een schildering uit een film
die nooit,nee nooit uit mijn gedachten
zal verdwijnen
Al zullen er duizenden boeken
over je geschreven worden
je laatste kus zal voor immer
als een verliefd hartje
in mijn handen blijven liggen
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Robski | ||
Gepubliceerd op: 07 juli 2003 | ||
Thema's: |