Na Jaren van kabbelen
Was daar ineens de knal
Stond fier weer aan de top
Na geleerd te hebben van het dal
Omstanders fronsten vol verbazing
Liep ik de voorspoed tegemoet?
Het gevoel voor jou was sterker
Dan donkere wolken dreigen doet
Zoveel warmte, zoveel liefde
Waaraan had ik dat verdiend?
Alles viel daar op zijn plek
Voelde de steun van mijn grootste vriend
Haar woorden kleurden ruimtes
Haar ogen verdreven duister
Haar mond spreekt ware puurheid
In diepe verwondering lief,
Ik luister
Haar huid deed koude smelten
Haar hart doorbrak iedere kritiek
Alleen al haar persoon overweldigde me
Haar lippen waren haar repliek
Zacht en intens was de beroering
Vochtig als een tropisch woud
Verwelkomde ik dankbaar haar handen
Voelde me naakt, dankbaar en stout
Haar pupillen doorboorde blokkades
Dankbaar dat ze zijn verstilt
Fluisterde ze zacht in mijn oren
"Lieverd, ik weet dat je mij wilt"
Zal haar laten voelen
Dat ware liefde ruimte biedt
Zal haar hemel laten trillen
Zodat ze naast mij van haar vrijheid geniet
Er zijn geen woorden
Voor deze dame
Die ze zelf nog zoekt bovendien
Spoedig zal ze zelf ervaren
Dat ze nimmer zoveel ruimte heeft gezien
Wil haar hart niet vangen
Noch haar ruimte verkleinen gaan
Ik wil met haar slechts het paradijs hervinden
Als de sterren aan de hemel staan
Ze is dagelijks mijn laatste gedachte
Onderdruk nochtans een diepe geeuw
Droom opnieuw een nacht vol Nienke's
Ben gevangen door een echte Leeuw
Emile