Blauw.
Volwassenen hebben dan wel gelogen,
maar ik weet nu wat ze wilden zeggen.
Een kind is niet zorgeloos, het is maar
dat de zorgen hun eenvoud verliezen.
Niet alleen zijn en dan huilen, maar
alleen tussen de mensen komen en
wachten tot de mensen ook gezelschap
worden. Niet geliefd zijn, maar
harten breken, hem smeren. Wat scheelt
er met de vrouwen, verliefd te worden
op de stille zeveraar, hem te laten kwetsen,
en hem dan gekwetst te laten. Neen,
dat is niet wat het was op de lagere school.
Toen was verliefd nog verliefdheid, als in
bloemen, vlinders, kleuren en kussen.
Het zorgenkind heeft simpel zorg, blauw.