Hoe is het ooit zover kunnen komen
dat ik nu dag en nacht van je lig te dromen.
De eerste chat die ik had met jou,
die vergeet ik echt niet zo gauw.
Maar telkens als we weer aan het chatten zijn,
komt hij weer terug die vreselijke pijn.
Ik moet het verdringen terwille van jou,
maar het liefst zo ik willen schreeuwen "Ik houd van jou.
We weten van elkaar dat het niet kan maar,
we geven zo onnoemelijk veel om elkaar.
Ik weet dat je moeite hebt met deze lieve woorden,
maar troost je ik zal nooit een dichter worden.
Deze zinnen komen diep uit een hart dat zo lijdt.
Een hart vol van liefde, pijn en genegenheid.
Ik wil deze pijn nog even kwijt als een laatste schreeuw.
In ieder geval tot het eind van deze eeuw."