We hebben allemaal geleerd zonder eten kunnen we niet leven
het gekke is alleen bij deze gedachten begin ik al te beven
Smoesjes verzinnen, bij mij schieten ze zo te binnen
net gegeten, geen honger, noem ze maar op al die zinnen
Tuurlijk gaat het niet zo, ik weet het donders goed
mijn lichaam gaat kapot, waar zit nu die levensmoed
Dagen niets en dan alles in een keer
met het gevolg mijn hele buikje doet dan zeer
Voor vele is er onbegrip, jij hebt toch wel wilskracht
neem van me aan dit monstertje heeft mij in zijn macht
Hoe komt het toch dat ik niet net als ieder mens
normaal met eten om kan gaan, had ik maar 1 wens
Maar met wensen alleen kom ik niet veel stapjes verder
ik ben zelf dat toverfeetje, mijn eigen redder
Ik geef de moed niet op en zal doorgaan
dat monster zal ik uiteindelijk compleet verslaan