Liefde in een regenton
bedreven met gevoel
het deksel ligt er losjes op
en alles lijkt heel koel
maar binnenin, daar laait het vuur
dat niet meer is te blussen
een eindeloze marathon
van strelen en maar kussen.
Het vat verandert steeds van plaats
en is van alles kwijt
want wanneer houdt het nu eens op
dat stuk onzekerheid
oneindig lijkt zijn droeve blik
verstand met vele nullen
toch telkens in een goed humeur
dus maar weer even tullen.
Opeens een klap, een laatste zucht
want alles is voorbij
een huwelijk rolt over straat
de ton ligt op zijn zij
er loopt van alles af en aan
omgeven door behagen
het antwoord klint bevestigend
maar nu komen de vragen.
Wanneer is ideaal compleet
en blijkt een keus echt goed
soms doe je dingen op gevoel
na toch wat overmoed
een onverwachte, stille wenk
zet je weer aan het denken
en vraag je noch eens aan jezelf:
kan ik wel liefde schenken.
Het wordt een keuze vol verdriet
een laf en zwak besluit
je ziet de toekomst somber in
en maakt het dus maar uit
zo sta je allebei alleen
na zoveel mooie jaren
en weet niet wat te wachten staat
eerst maar eens wat bedaren.
Gelukkig groeit er weer een bloem
met kleuren van de dag
de optelsom uit dit relaas
bleek toch een raar bedrag
de ton gaat helemaal op slot
want niemand mag nu kijken
waarom het deksel bovenop
straks toch weer wat zal wijken.