Alzheimer
Alzheimer
Je was altijd dicht bij mij
maar je gaat steeds verder weg
dat vind ik echt niet leuk zeg
we groeien steeds verder uitelkaar
niemand die er iets tegen kan doen
het is alleen die stomme ziekte die staat altijd in de weg
ik wou dat je was zoals vroeger
aardig, lief en altijd een lach
die tijd is nu voorbij
nu is het meer je bent er
maar je bent er ook weer niet
dat is wat ik zie
niemand die me echt kan begrijpen
over wat ik voel of wat ik denk
ik kan het zelf ook niet goed uitleggen
daarom ben ik weleens bang dat ik mijn beste vriendinnen te weinig aandacht schenk
Reacties op dit gedicht
| jackie53: | Maandag, januari 12, 2004 12:07 |
| Je beste vriendinnen moeten dit begrijpen,ik weet wat je doormaakt,mensen met alzheimer worden vreemden voor bekenden en dat is heel zwaar voor degene die er het dichts bij staan. Heel veel sterkte en praat erover!!! |
|
| Wheelgranny: | Maandag, januari 12, 2004 00:08 |
| Ik denk, dat ik je begrijp! Je voelt het zo diep van binnen, dat het moeilijk met woorden is te vangen. Alzheimer, een vorm van dementie. Over dementie heb ik ook geschreven, dus vandaar dat ik denk je te begrijpen! Liefs, sterkte en houd moed! Wheelgranny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Diana S | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||