Je was iemand van weinig woorden,
maar daden des te meer
praatjs vulden geen gaatjes
dat toonde jij steeds weer
Jij was de rots in hevige branding
waar ik op leunen kon
jij was de wind onder mijn vleugels
mijn inspiratiebron
Je droeg mij op jouw sterke handen
met jou kon ik het leven aan
met jou had ik geen kwaad te vrezen
niet weg te denken uit mijn bestaan
Met jou zat ik ook ondergedoken
voor boze wereld ons verstopt
met jou plukte ik sterren uit de hemel
toen werden we uiteen geschopt
***
jannie, 12-3-2004
westland: | Zondag, maart 14, 2004 20:35 |
prachtig neer gezet,met veel gevoel.hoop voor je op meer geluk.liefs jany. | |
Paul Willems (Quikkie): | Zondag, maart 14, 2004 10:04 |
ik zou terug schoppen Jannie liefs paul |
|
Irdana: | Vrijdag, maart 12, 2004 23:38 |
mooi warm gevoelig liefdes gedicht jannie jammer dat sommigen van die dingen niet voor altijd blijven bestaan liefs van mij irdana |
|
*Sofieke*: | Vrijdag, maart 12, 2004 21:46 |
Beetje wat er deze week met me gebeurd is... Rakend... Knuffel xxx |
|
Boudaatje: | Vrijdag, maart 12, 2004 21:34 |
kvind het een heel mooi en liefdevolle dichtie, jammer dat het in de verledentijd geschreven is, zal wellicht zijn bedoeling hebben en dat vind ik jammer voor je. veel liefs van Boudaatje |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 12 maart 2004 | ||
Thema's: |