Eens, lang geleden had ik een vrijer
Een vriendje geeft het idee niet weer
Hij was een gladde jongen, als een otter
gleed hij het spectrum op en neer.
Hij kon niet zwemmen maar wist mij te vertellen
hoe ik mijn benen uit moest slaan.
Ik was te jong om te begrijpen
dat zij die kunnen, doen en
mensen die niet kunnen,
in veel gevallen als recensent fungeren
Als we renden om een bus te halen
was ik op tijd en keek hij beduusd
hoe ik vanuit de bus nog even zwaaide.
Competitie was amusement in mijn jeugd.
Ik wachtte op hem aan het einde van de rit,
totdat hij arriveerde met de eerstvolgende bus
en respectabel uitsteeg, om mij te laten weten
hoe ik mijn armen moest bewegen,
om aan mijn lijf meer vaart te geven.
De vrijerij hield niet zo heel lang stand.
Ik kreeg genoeg van dit betweterige wezen,
die wist hoe het alles werd gedaan
zonder als voorbeeld te fungeren.
Al was hij wel een knappe, lange vent.
Ik was hem eigenlijk allang vergeten
Verloor hem lang geleden uit het oog
Nu kom ik hem geregeld tegen
Gedichten schrijft hij niet, hij recenseert
Is dit gedicht, of zo maar een verhaaltje
Het scheelt me niet, ik heb even plezier
Ik rijg de woorden als ze komen, samen
Zo in mijn eentje, in het nu en hier.