Waarom toch die twijfel?
Eens was er toch dat fijne gevoel.
Jij weet heel goed wat ik hier mee bedoel
nu is het weg, zo maar verdwenen!
Waar is het in godsnaam gebleven?
Ik wil het terug,
onze gestolen uren van jouw en mijn gezin
ik kan je niet vergeten,
en hoop samen op een stil en nieuw begin
je hebt me geraakt tot in het diepst van mijn hart
en voel des te beter mijn pijn en smart
Waarom kunnen we gewoon niet af en toe samen zijn
hiermee doen we anderen toch geen pijn?
de pijn in mijn hart gaat niet over
misschien moet ik wachten tot na de zomer.
Jij bent dan misschien van je twijfels af
en ik, ja misschien blijf ik voor altijd een dromer
het lijkt of ik niet meer gelukkig kan zijn
zonder jouw, aanrakingen en vragende ogen
vraag ik me af of we ooit af en toe samen mogen?
misschien is het wachten op jou de moeite waard
en is deze liefde niet van voorbijgaande aard.
Rustig, zonder stress en heel veel geduld
wordt dan misschien mijn droomwens vervuld?