Een gedicht voor jou:
Wat het leven zich vertoont... verdriet en pijn geen einde aan.
Hoe moeilijk positief zijn ook is... ik zal nooit weggaan.
Een mes waarmee je bloed als pijn uit je lichaam laat verdwijnen...
Tranen als een kleine troost over je wangen.... niet krijgen de verlangen....
Liefde die niet eeuwig blijkt te duren... altijd maar treurig het raam uitturen...
Een hand die van je schouders verdwijnt... rode ogen vol met pijn....
Maar onthoud ik zal er altijd voor je zijn....
De afstand is wat ver maar luisteren kan ik van ver....
Zoek je een oplossing ik zal je proberen te helpen... het verdriet verwerken...
Hoe moeilijk het ook lijkt te zijn... aan alle ellende komt een eind.
Na tragische gebeurtenissen, zeeén van ongeluk, herinneringen die blijven steken.
Het geluk is van je zijde geweken... maar ik zal er altijd zijn van ver en van dichtbij...
Ik zal het proberen ik maak je weer blij, onthoud dat er altijd iemand is om mee te praten, die om je geeft zoals je bent, beter dan een mes door je huid ookal zegt je gevoel van wel
Ik weet het, snap het, heb hetzelfde, weten doe ik... uitvoeren van kennis is niet nabij.
Blijven snijden in ongelukkige tijden...
Praten kan altijd... want daar ben ik voor meid.
*Dit gedicht heeft mijn vriendin lisanne voor me gemaakt toen ut uitging met mun vriend...telkens als ik het lees heb ik weer tranen in mijn ogen...Ik hou van je meis!*