Dagen, maanden,
gaan aan je oog voorbij.
Je zit te smachten
naar die ene speciale
waar je een diepe
vriendschap voor voelt.
Je merkt
dat hij ook om je geeft,
hij geeft je een knipoog,
hij schenkt jou zijn lach,
maar toch...
toch komen jullie niet nader
tot elkaar.
Je weet niet
hoe hem aan te spreken,
je durft niet zo goed,
jullie zitten ieder
aan een kant van de tafel,
ieder met zijn eigen gedachten,
je blijft elkaar
in de ogen kijken,
je gaat ieder zijn eigen weg,
je hoopt dat jullie ooit
vrienden voor het leven
zullen worden.
De tijd zal het leren!
Vrienden voor het leven,
het is ons misschien niet gegeven!
1 JULI 2004