Voor altijd samen..
Een oude man zat in het park,
Verscholen in de schaduw van het leven
Hij dacht aan die bekende spreuk:
"Het leven duurt maar even"
Somber, oud en eenzaam, dat was hij
Leven dat deed hij allang niet meer
Sinds dat zijn vrouw was overleden
Zat hij bij de pakken neer
Hij staarde omhoog naar de hemel
En wist dat zij daar op hem wachtte
Plotseling verscheen daar een glimlach
Hij werd blij van die gedachte..
Roland