in godsonmogelijke kleuren
je bent mijn diamant
in godsonmogelijke kleuren
glinstert alle aandacht
in een knikkervolle mand
de bollen glas zijn
groot en klein prijken
enkel met hun kleuren
dat is slechts schone schijn
jij fonkelt in het zicht
vangt mijn eenzaam licht
strooit een veelvoud pracht
als verademing op mijn gezicht
je glanst in zeker
weten straalt de warmte
aan me door omdat je setting
altijd puntgaaf is gebleven
wil melker
20/08/2004
artemis: | Vrijdag, augustus 20, 2004 21:08 |
mooi geschreven wil, maar dat weet je best wel ;))) |
|
melissa18: | Vrijdag, augustus 20, 2004 15:22 |
woow weer helemaal te gek geschreven dikke knuffel melissa |
|
Paul de Bruyn: | Vrijdag, augustus 20, 2004 12:44 |
Liefde is als een diamant die af en toe bijgeslepen moet worden, de liefde in dit gedicht is duidelijk Wil... schitterend ... liefs Paul |
|
Henk Knibbeler: | Vrijdag, augustus 20, 2004 11:10 |
Wil, eenzammheid en diamanten hebben iets gemeen, allebei zijn ze diep opgeborgen totdat iemand het ontdekt en dan..dan pas zijn de prachtige kleuren zichtbaar, moii geschreven. fijne dag nog, groet, Henk. |
|
Raira: | Vrijdag, augustus 20, 2004 08:57 |
wie de kleuren straalt in eigen zijn beleeft niet met veren pronkt warmte onbewust doorgeeft schittert in ontvankelijkheid voelt zeker dat hij leeft weer een schilderijtje Wil liefs raira |
|
arie.v.d.zalm: | Vrijdag, augustus 20, 2004 08:18 |
Een fonkelend gedicht,heel mooi. moin moin Arie |
|
*** Lanaatje38***: | Vrijdag, augustus 20, 2004 07:42 |
grinn.. glashelder gedicht.. fonkelend ;-) liefs, Lia |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 20 augustus 2004 | ||
Thema's: |