De avondzon zakt langzaam weg
En zacht ruisen de bomen
't klinkt als een melodie
in teder zachte tonen.
Ik kijk omhoog in een pracht
van heldere sterren.
Eèn ster valt, ik doe een wens
vanuit m'n hart, m'n gevoel.
En een ware boog van sterren
schiet langs de hemel
Verwondert welt een snik
uit mijn keel omhoog.
Mijn hart zo open en liefdevol
De wind ruist zacht
'k Verlang naar jou, je
armen zacht om me heen.
En in die zachte fluister
waar in mijn hart is geraakt
De hunkering naar tederheid
te geven, te ontvangen.
Waarin ik alleen maar wil
en zijn kan
Die, wie ik werkelijk ben.