Contact verbroken,
plots was alles verleden tijd.
Toch wil ik je nu even zeggen,
dat het me ontzettend spijt.
Ik weet dat ik fouten heb gemaakt,
domme dingen heb gedaan.
Soms dacht ik teveel aan mijn eigen sores,
waardoor ik jou voor jou niet klaar kon staan.

Na jaren van vriendschap,
was alles opeens voorbij.
Ergens kan ik het best begrijpen,
maar niet de reden wat je zei.
Denk je werkelijk dat het is voor de aandacht,
dat ik enkel speel toneel?
Als dat zo is dan is het woord vriendschap,
voor wat wij hadden veel te veel.

Zoveel jaar, zoveel gedeeld,
Geluk, woede, angst, verdriet.
Maar mijn lichamelijke klachten,
die geloofde je niet.
Waren al die jaren dan een leugen,
is de vraag die me vaak kwelt.
Ik wou dat ik nu kwaad op je kon zijn,
maar ik ben slechts teleurgesteld.