Vriendinnen
Vriendinnen.....
Je moet er nooit aan beginnen.
Altijd maar die angst om ze weer te verliezen.
En jij zelf kan daar niet voor kiezen.
Het verdriet als je ze kwijt bent.
De dingen die je voor ze hebt gedaan.
En voor zat dingen wanneer je voor ze hebt klaargestaan.
Daarna wordt je op zo'n manier laten vallen.
Dan voel ik me schuldig en zal ik mezelf door mijn kop heen willen knallen!!
Je moet er nooit aan beginnen.
Altijd maar die angst om ze weer te verliezen.
En jij zelf kan daar niet voor kiezen.
Het verdriet als je ze kwijt bent.
De dingen die je voor ze hebt gedaan.
En voor zat dingen wanneer je voor ze hebt klaargestaan.
Daarna wordt je op zo'n manier laten vallen.
Dan voel ik me schuldig en zal ik mezelf door mijn kop heen willen knallen!!
Reacties op dit gedicht
| Nathan: | Zaterdag, september 25, 2004 02:00 |
| Sommige mensen zijn nou eenmaal zo... je probeerd ze te helpen wat je kan, en als dank laten ze je zodra het weer beter met hun gaat je vallen. En je moet jezelf niet schuldig voelen... Zo leer jij je echte vrienden kennen... en als het erop aankomt, kan het aantal echte vrienden knap vies tegenvallen. Liefs, Nathan |
|
| *Just-Mel*: | Donderdag, september 23, 2004 17:47 |
| Dat mag je niet van mij! jezelf door je kop knallen! Ik zou ook niet kunnen leven zonder vrienden en vriendinnen.. Het is inderdaad niet leuk als ze je laten vallen.. maar zonder ze is heel het leven niet leuk.. toch? toch mooi geschreven hoor! Liefs, Mel! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: manon18 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2004 | ||
| Thema's: | ||