Ze staan op tafel
te bloeien in het licht.
De rozen die je mij schonk
een teken van je eeuwig trouw.
De schoonheid van de bloemen
ik kijk en denk aan jou.
Zo zacht als de bladeren
je handen die mij raken
strelend over mijn huid.
De bloemen verwelken
ze worden bruin en dor
betekend dat jou trouw
met de bloemen is vergaan?
Verdrietig haal ik ze uit de vaas.
Het was zo tijdelijk zo teer.
Was jou trouw net als een bloem?
Nu voor altijd weg.
Maar daar stond jij
een glimlach op je gezicht.
In je handen rozen
nu niet zo zacht
maar eeuwig van plastic.
Auteur: Asutoritsudo | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 18 oktober 2004 | ||
Thema's: |