in de nacht van winteruur op zomeruur
ergens tussen de tijd die niet bestaat
vind ik de moed in jouw ogen te verdwalen
vanuit de schaduwen breng je me naar het zonlicht
zoals je in die ene seconde tussen twee en drie uur 's nachts
mijn wereld hebt doen opklaren
totaal onverwacht m'n pad bent gekruist
en me mijn leven hebt teruggegeven
tussen de tijd die niet bestaat, als herrezen uit de dood
gaat m'n hart steeds sneller kloppen door je blik
blijven je woorden echoën in m'n hoofd
koester ik elke opgevangen glimp in m'n hart
stiekem
als gestolen
niet bestaande tijd
durf ik werkelijkheid dromen
urenlang