Mijn hand mijn hoofd verlaten dat
waar zij zo vaak verblijven sinds
die dromen dag en nacht mij niet
loslaten kunnen dankzij wat
wij beiden bleken, blindelings,
te voelen terwijl iedereen dat ziet.
Dit was eenmalig dacht ik toen
meer dan een jaar geleden zij
mijn hart tot slot met rust liet maar
nu lijkt het simpel om te doen
wat in ons opkomt wanneer jij
en ik dan toch alleen zijn met elkaar.
Dit zal vast mooier worden dan
die zinloosheid van vorige keer
En dat jij mij plots verlegen maakt
is iets dat veranderen kan
maar tot die tijd zal ik dan weer
mij richten op wat straks wellicht ontwaakt.