ineens anders
Toen we voorbij liepen, verkleurde de bladeren aan de bomen
schitterde het late zonnelicht, op de plaats waar ik naast je liep
toen jij sprak, leken woorden liefde kozen
jou gezicht is waarvan ik droomde, als ik sliep
Ik snoof het bos met al zijn herfst geuren
die ochtend kleurde bruin,rood en geel
niets kon ons samen meer gebeuren
wij vormde samen, buiten een geheel
nu loop ik soms nog wat te slenteren
geniet ,buiten van de schoonheid des te meer
voel de schaduw van jou liefde naast met lopen
voel je warmte telkens weer
Tel de dagen tel de nachten
zal dat steeds weer blijven doen
Tot ik je weer kan omarmen
En weerzien, vereeuwig met een zoen
Auteur: Paul Willems (Quikkie) | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 30 oktober 2004 | ||
Thema's: |