Ik voel me verliefd.
Ik voel me verward.
Vanavond mijn lief,
Was echt apart.
Liefste wist je dat.
Het is al maandenlang uit.
Maar hoe vaak mijn lieve schat,
Zijn wij daarna al op deze liefde gestuit?
Probeer het eens te raden.
Hoe vaak is dat al gebeurd.
Hoe vaak al hebben wij onze daden,
Na een zwoele avond betreurd?
Ons bestaat allang niet meer.
Maar bijeengebracht door liefde,
Dan toch maar weer.
Ik zit hier nu,
Te denken aan jou.
Het klinkt cru,
Maar volgens mij hou ik nog steeds van jou.
Ik denk terug aan de avond,
Die zojuist nacht is geworden.
En realiseer mij,
Dat deze liefde zich niet laat vermoorden.
Ik wil wel verder.
Desnoods met een ander.
Maar denk maar niet,
Dat ik van liefde verander.
Ik wil best verdergaan.
Maar kan je gewoon niet verlaten.
Krijg steeds meer in de gaten,
Dat ik je nog niet wil laten gaan.
Deze liefde laat zich niet vermoorden.
En misschien wil ik dat ook niet.
Wilde ik net zoals jij het ziet,
Dat we gewoon bij elkaar hoorden.
Ik smeekte je eens:
Laten we toch mijn schat,
Voor lief nemen dat,
Ieder pad eindigt bij de pijn,
En nog 1 maal samenzijn.
En hier zit ik dan.
Alleen met de zoveelste traan.
Weet ik weer wat liefde met me kan,
Zodra jij bent weggegaan.
Ik zit op de stoel,
Waar wij zaten.
En kijk naar het bed,
Dat nu is verlaten.
Waar ik met zoveel geduld,
Je uit heb mogen kleden.
Dat met liefde was gevuld,
Nu alweer twee uur geleden.
Straks ga ik in datzelfde bed,
En dan weten mijn traan en ik beslist,
Samen alleen in het donker,
Dat er iets mist.