Drie uur en zeven-en-veertig minuten na middernacht
nog nooit heb ik zoveel aan een meisje gedacht
en nooit had ik zoveel geluk als dit verwacht
dat een meisje met haar als fluweel zo zacht
met een zoen mij zou krijgen waar jij mij kreeg
dat ik meters boven de grond opsteeg
en uren later weer landde op mijn benen
wat eigenlijk niet lukte, want alle realiteit was verdwenen
ik loop nu al dagen ondersteboven op deze aarde
omdat jij met de mooist denkbare ogen naar mij staarde
mijn hand pakte en mijn adem ontnam
en wat jij kwam halen was niet je gram
maar tonnen vol liefde uit mijn hart
mij achterlatend, wachtend met smart
op de dag dat je weer in mijn armen bent
en mij met veel gevoel weer naar boven zend.
Veertig minuten later in de nacht
heb ik mijn missen in jou een beetje verzacht.