Ik zit op bed…w
achtend tot me telefoon zal gaan…
ik loop wat rond…en ga even stil staan…
in me hoofd gaat er van alles heen…Waarom bel je niet…Ik voel me verlaten…zo leeg en zo alleen…Bel me…neem contact op…
Of is dit het einde van onze relatie…
Zet jij het nu stop?…
Geef duidelijkheid liefste…die onzekerheid doet pijn…Herinneringen komen langzaam naar boven…Ik koester ze…omdat het maar zo moet zijn…H
et liefste wil ik elke herinnering samen met jou delen…Maar het gaat niet…
Het kan niet het…Het doet me zoveel verdriet….
Uren wachtend voor de pc….wachtend tot jij tegen me gaat praten…Maar langzaam krijg ik het in de gaten…
Ik snak naar adem…En de woorden gaan door me hoofd…ik wil je even niet zien…
dat is wat je zij…Maar is even nu voor altijd?…
is dit de pijn die ik van jou nu verdien?….
Laat me niet lijden…Geef me duidelijkheid…
Ik wil met je verder…hopelijk heb jij geen spijt…
Ik wacht nog steeds…en ik zal blijven wachten…tot ik iets hoor van jou…
Please schatje…bel me…praat tegen me…
okal zeg je dat het over is…tuurlijk voel ik dan het gemis…en heb ik die pijn…
maar het is beter dan leven in onzekerheid…dan maar een eeuwige teleurstelling..maar liefste…als je egt van me houd…teleurstel me niet…en kom trug