Langzaam naar het duister gegleden,
al zo’n tijd zoveel geleden.
Donkere jaren van pijn en verdriet,
want ermee omgaan kon ik niet.
Altijd afgevraagd waar blijft gelukt,
al die jaren van jeugd zomaar stuk.
Heb er al die tijd achteraan gejaagd,
waardoor ik door pijn en verdriet werd geplaagd.
Maar ik ben te lang in het duister blijven hangen
en ik geloof dat het geluk zich eindelijk heeft laten vangen.
Het ligt voor het rapen, is gebleken.
Als je maar durft je kop uit het duister te steken.
Auteur: *frenkie* | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 03 februari 2005 | ||
Thema's: |