ik liep je net tegen het lijf...
ik herinner me nog toen we waren vijf...
we leken zoveel op elkaar..
maar om jou te zien valt me zwaar...
Je lijkt nu op mijn vader...
daardoor voel ik me veraden..
niet dat jij er wat aan kan doen..
leek je nog maar als toen....
ik kreeg een golf misselijkheid over me heen..
en me maag voelde wel een baksteen...
Jehebt zijn smal gezicht en grijze krullen....
en je lichaamsbouw die de rest aanvullen...
Je lijkt teveel op hem..
ook met je stem...
het doet me teveel verdriet..
Ik kan dit niet...
ik zie het verschil niet tussen jou en hem..
dat schoot door me heen als bliksem...
maar ik heb me keuze nu gemaakt..
voor dat alles weer wordt opengemaakt..
ik wil je eigenlijk nooit meer zien...
jij kiest toch mijn kant niet bovendien..
lieve tweelingbroer we kennen elkaar al lang niet meer..
en dat doet me toch best zeer...
ik hoop dat je gelukkig zal zijn...
en dat voor jou zal stralen een zonnenschijn...
maar dit zorgt bij mij voor rumoer...
tot ziens lieve tweelingbroer!!