Met “How am I supposed to live without you” op de achtergrond, schrijf ik dit gedicht
Elk woord komt zo verdomd hard aan… het zijn opkomende tranen waartegen ik vecht
Ik wist dat je heel diep in me zat, maar zo diep? Nooit gedacht..
Ik heb die ene foto nog eens bekeken van jou in Frankrijk, diegene waar je zo schattig op lacht
Ik weet dat je twijfelde, tussen hem of mij
Maar mijn liefde voor jou is zo groot… ik laat je vrij
Je beloofde me eeuwige vriendschap, die gedachte doet me weer lachen door m’n tranen heen
Je blijft voor eeuwig zoooo diep in men hart, je weet dat ik dat meen!
Ik wil absoluut niet melig doen, je zeker geen schuldgevoel bezorgen
Vandaag overheerst het verdriet, maar we moeten verder… morgen…
Maar ik ben blij voor jou, je voelt je zo gelukkig bij hem
Je kent tenminste zijn gezicht, zijn glimlach, zijn ogen, zijn stem
It’s gonna be a cold cold Xmas, maar Kerst 2004 zal ik nooit meer vergeten
Het wordt voor mij dan wel een koude Valentijn…Moet dat nu net het feest van de liefde heten?
Stien, lieve Stien, ik zag, zie, en zal je voor eeuwig ontzettend graag zien!
Tim, ik ken jou niet, jij mij niet, maar als je dit leest, … Maak Stien aub gelukkig :)