in een tuin vol bloemen
daar zag ik die ene staan
een beetje verfromfraaid
en eenzaam
ik voelde gevoelens ontstaan
met aandacht en liefde zag ik hem groeien
voorzichtig durven bloeien
steeds mooier worden zijn kleuren
bedwelmender zijn geuren
nog steeds wind hij aan kracht
staat sterker...
jij... mijn pracht
Jan van Dord: | Vrijdag, februari 18, 2005 22:05 |
Daar wordt een mens stil van...heel mooi. goed weekend Jan |
|
Mamke: | Vrijdag, februari 18, 2005 19:20 |
Zucht......... zo'n mooi gedicht!!! Groetjes, Mamke |
|
Will Hanssen: | Vrijdag, februari 18, 2005 11:04 |
Schitterend mooi dit gedicht Annemieke......heel graag gelezen! Liefs, Will |
|
hiljaa: | Vrijdag, februari 18, 2005 10:52 |
zeer verwarmend gedicht knufliefs--hiljaa-- |
|
Fool on the Hill: | Vrijdag, februari 18, 2005 09:56 |
Wat mooi, bloemetje ! | |
mugje: | Vrijdag, februari 18, 2005 09:26 |
Schitterend geschreven. Durf door jou inderdaad weer te bloeien, win ik nog steeds aan kracht. Door jou liefde en tederheid. Jij bent het prachtigste in mijn leven Ik hou van je liefke XXX je mugje XXX |
|
Raira : | Vrijdag, februari 18, 2005 09:20 |
mooi hoe door de liefde alles kan groeien en bloeien erg mooi verwoord |
|
sunset: | Vrijdag, februari 18, 2005 08:53 |
Warm, vol liefde. Mooi weer. Liefs / sunset |
|
Auteur: Annemieke van der Ven | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 18 februari 2005 | ||
Thema's: |