Ligt het aan mij? Word ik hier zot?
Weet niet wat het is, maar ‘k voel me zo rot.
Het liefst van al gaf ik je nu een zoen,
maar dat kan ik nu juist niet doen.
Het heeft geen zin, je kan niet bij me zijn
en dat doet me nu juist toch zoveel pijn.
Ik weet niet hoe lang ik dit nog kan.
1 ding is zeker: alvast geen twee jaar lang!
Ik zie je toch héééél hééééél graag
misschien vind je nu wel da ik zaag…
Want ik heb het je al 100.000keer verteld:
jij bent de enige die voor mij telt!
Jij bent de belangrijkste persoon in heel mijn leven
en ik zou écht alles voor je geven.
Als ik jou zie, ben ik meteen verloren.
Zijn wij misschien voor elkaar geboren?
Ach, misschien laat je mij wel voor haar staan
en ga je wel nooit bij haar vandaan.
Eigenlijk heb ik schrik om je te verliezen;
dat je ondanks alles toch voor haar blijft kiezen…