Ware vriendschap.
Samen ging je naar de basisschool,
Samen haalde je kattenkwaad uit, en apekool.
Samen fietste je stad en land af,
Samen scheef je: “ik zal het nooit meer doen”, voor straf.
Samen ging je op zoek naar avontuur,
Samen speelde je soldaatje, achter de oude schuur.
Samen wachtte je tot het weer vakantie was,
Samen deed je alles, te pas en te onpas.
Met zijn tweeën ging je naar het voortgezet onderwijs,
Met zijn tweeën was je brutaal, en eigenwijs.
Met zijn tweeën fietste je naar school of ging je met het openbaarvervoer.
Met zijn tweeën bleef je na, want dat was stoer.
Met zijn tweeën ging je achter leuke meiden aan,
Met zijn tweeën kwam je tot ontdekking, dat zij jullie lang niet altijd zagen staan.
Met zijn tweeën werkte je vakantie in vakantie uit,
Met zijn tweeën dacht je na, en nam je, je besluit.
Jullie gingen alle twee naar dezelfde vervolgopleiding,
Jullie waren samen keizer en koning.
Jullie trokken samen in een kamer, vlak bij de hogeschool,
Jullie waren verantwoordelijk voor lawaai en maakte de huisbaas horendol.
Jullie bezochten alle feestjes en partijen,
Jullie sleepten elkaar dan terug naar huis, slingerend over de keien.
Jullie gingen tegelijk op stage, bij hetzelfde bedrijf,
Jullie waren twee handen op één buik, en scheiding, dat stond buiten kijf.
Toch gingen jullie uiteindelijk uit elkaar,
Toch kwam jij hier te wonen en hij daar.
Toch gingen jullie ieder werken voor een andere baas,
Toch zagen jullie elkaar steeds minder, jammer maar helaas.
Toch kwamen de tijden van stilte steeds vaker,
Toch miste je meer en meer die goede oude praatjesmaker.
Toch dacht je steeds, was hij hier maar bij geweest,
Toch misten jullie van alles op deze wereld, elkaar het meest.
Maar telkens wanneer hij hoorde dat het slecht met je ging,
Zocht hij je op, of zorgde hij dat je zijn brief ontving.
Telkens als je even niet meer wist, wat nu verder,
Stond hij voor je klaar als een herder.
Iedere keer als de kerst voor de deur stond,
Lag zijn kaartje op de deurmat in de morgenstond.
Elke verjaardag, ieder jaar weer,
Stond hij voor je deur, elke keer.
Hij was en is je beste vriend,
Waaraan heb je het toch verdiend?
En juist dat is de clou van ware vriendschap,
Ze vraagt niets maar draagt mee aan iedere stap.
bloemeken: | Donderdag, juni 02, 2005 20:13 |
Prachtig gedicht! Vriendschap is toch iets prachtig! mooi geschreven, ook met de twee laatste zinnen ben ik het helemaal eens! bye! xxx |
|
nienk: | Zondag, februari 27, 2005 17:47 |
schitterend gedaan liefs, |
|
Freakje: | Zondag, februari 27, 2005 15:05 |
Mooi geschreven! Ik ben het ook helemaal eens met de laatste twee zinnen! Liefs Freakje |
|
MaYo-lijn: | Zondag, februari 27, 2005 14:50 |
Wow, leuke stijl. Het is waar wat je schijft. De laatste twee zinnen geven een goed eind aan het gedicht. Liefs,, Marjo. |
|
Auteur: Reminder | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 27 februari 2005 | ||
Thema's: |