Waar rozen bloeien
In nooit verloren tijd
Worden gevoelens
Steeds opnieuw geboren
In hemelvoelend geheel
Zwevend bovenaards
Rijden ze op roze wolken
Door werelden van licht
Waar rozen drogen
Na vergane glorie
Maar nog steeds met
Niet te evenaren pracht
in tinten van licht
en groene rust beland
een dimensie van
diep geven om
met soms aanwakkerende
vlammen van vergeten
maar niet verloren passie
van ongekende kracht
zo is liefde
vol twijfel en
wispelturig maar
later rustig en vol van
diepe zekerheid
mijn visie op liefde
sunset: | Woensdag, maart 02, 2005 15:49 |
Ach, liefde ... Zo dikwijls bezongen, vervloekt, gewenst, verworpen. Liefde IS. Gewoon. Liefde is leven. En dat is alles omvattend genoeg. Mooi. Liefs / sunset |
|
*SSSS*: | Woensdag, maart 02, 2005 15:02 |
wooow...echt supermooi geschreven!!mooi die liefde die je beschrijft..! xx |
|
Auteur: ike | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 02 maart 2005 | ||
Thema's: |