muizenissen in mn hoofd,
ik kan ze niet verklaren.
elke dag zijn ze er weer,
niets lijkt me nog te bedaren
het is net of ze me proberen te doden,
en kleuren mijn gedachten zwart.
ik wil weten vanwaar ze komen,
en waarom het zo'n pijn doet in mn hart.
mensen die ik liefheb stoot ik af,
ik zou willen schreeuwen, "help me"
maar daarvoor ben ik veel te laf.
al wat ik dan nodig heb zijn twee troostende armen om me heen;
zonder woorden,enkel met veel gevoel.
het gevoel van houden van.
alleen dat geeft me kracht om recht af te gaan op mn doel
gevoelloos probeer ik de dag door te komen.
geen enkel gevoel van eigenwaarde.
ga weg , stemmen in mn hoofd.
ik wil weer leven en kunnen dromen!!!
ik ben moe gestreden,
kan het niet veel langer meer aan.
hoe hard ik ook mn best doe,
het strijdlustige in mezelf is stilaan weggegaan.
soms lijkt het of ik ben de winnaar,
en voel ik me op en top.
maar spijtig genoeg,
steken de muizenissen hun kop al snel weer op.
wat doe ik toch verkeerd,
heb ik zo veel slecht gedaan?
kan iemand het me vertellen,
zodat ik met mn leven kan verder gaan.
geef mij aub de kracht,
de kracht om te leven.
ik wil weer kunnen lachen,
en mn gezin liefde kunnen geven