Toen mijn oudste zoon werd geboren,
Ja ik wil het jullie laten horen.
Het was een mooi moment,
Die ieder ouder best wel kent.
Maar mijn kleine ventje werd steeds maar blauw,
En wij dachten wat is dat nou.
Daar ging dan die bekende blauwe wolk,
Onze hart werd gestoken met een dolk.
Veertien dagen oud en nu al in de medische molen,
Wij zaten daar maar, best wel op hete kolen.
Onze zoon had een viervoudige hartafwijking,
Wat gaat er allemaal toch komen voor dat kleine ding.
Hij heeft inmiddels twee operaties achter de rug,
Met veel pijn en verdriet kijk ik daar naar terug.
Nu is onze grote boef al acht,
Het is dat er ooit weer een operatie op hem wacht.
Maar voor nu doet hij het zo goed,
Als ik hem zo zie, geeft mij dat ook weer nieuwe moed.
Door de laatste operatie zo vol van energie en leven,
En als ik hem zie, ach hij heeft zoveel te geven.
Het zal echt niet over rozen voor hem gaan,
Maar ik weet hij zal zijn mannetje staan.


Knuff liefs