je brak glas
zacht was de lente
waarin je ontkiemde
ze opende wereld waarin
je ieder met jouw liefde diende
ze leek transparant
je ontsloot alle ramen
in fris en groen zag je
steeds andere namen
maar je brak glas
verwondde je handen
het vloeien van bloed
maakte je meer dan opstandig
je rondde geen lijn
tussen woorden en daden
groef tot de bodem
maar er bleek niets te zijn
kretologie van knuffels
en kussen, elkaar ruimte
gevend om het eigen geweten
met prietpraat te sussen
je brak glas
beseft dat nu pas
keert terug naar de geest
waarin je jezelf weer beleeft
wil melker
13/05/2005
waterval: | Vrijdag, mei 13, 2005 17:50 |
en zo leer ik weer wat bij want kretologie moet ik dadelijk gaan opzoeken... ;-))) mooi gedicht... liefs,... van waterval~~~ |
|
m@rcel: | Vrijdag, mei 13, 2005 12:45 |
Heel mooi geschreven Will Gr. m@rcel |
|
Lia : | Vrijdag, mei 13, 2005 09:33 |
je wilt niet weten hoeveel glazen ik al gebroken heb.. pff.. hahaha.. knuf,Lia | |
hiljaa: | Vrijdag, mei 13, 2005 09:10 |
kretologie van knuffels..! knufliefs--hiljaa-- |
|
Innerchild: | Vrijdag, mei 13, 2005 08:57 |
Ik zeg niet altijd veel ... maar lees je gedichten steeds in stille bewondering ! Warme groet / Innerchild |
|
Paul de Bruyn: | Vrijdag, mei 13, 2005 07:18 |
Ah Wil, geniet vandaag zoals ik genoten heb van je dicht... Liefs Paul |
|
remie: | Vrijdag, mei 13, 2005 07:12 |
ja Wil, dat heb je mooi beschreven.....liefs Remie | |
Diane: | Vrijdag, mei 13, 2005 07:11 |
Mooi geschreven,liefs Diane | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 13 mei 2005 | ||
Thema's: |