Bijna
Langzaam vloeiende gevoelens drijven weg als een stuk vuil dat in een rivier terecht gekomen is. Heftige verlangens en gedachtewisselingen zonderen zich af in het duister. Mijn voeten raken bijna de grond weer, ben weer bijna bij het realisme, bijna weer ontroerd door de wisselwerking tussen liefde en haat.
Gevoelens onderdrukken nu zichzelf, niet langer onder contole door mijn stoorzender. Als een bacterie verspreid het zich door mijn hersens, en ontplooit zich als een virus die vernietigd moet worden. Bedachtzaam bedenk ik de ultieme opossing voor dit probleem, een probleem dat opgelost moet worden. En in dit geval, lost het zichzelf op, mijn stoorzender zendt storingen uit, en onderdrukken mijn gevoelens bijna!